Twintig jaar dierentuinfotografie resulteert in duizenden foto's. Van een uitdagend dikhoornschaap tot een peinzende ringstaartmaki, en van een schattig knabbelend prairiehondje tot knuffelende makaken. Het lijkt wel of die dieren stuk voor stuk een pose aannemen zodra ze mijn camera zien. Niets is minder waar. Wat ik niet laat zien zijn alle dieren die net mijn beeld uit lopen, zich net op het verkeerde moment bewegen of mij gewoon lullig aan staan te staren zonder uitdrukking of interesse. Nee ik laat alleen de mooie plaatjes zien. Maarja, welke fotograaf doet dat niet...